بشارت

علی حقیقت آشکار
قرائن آشکار زیادی در واقعه تاریخی غدیر و در خطبه آن وجود دارد که حاکی از این است که منکر آن اصلا به آنها فکر نکرده و از روی تعصب و جانبدارانه به انکار آن میپردازد . از جمله :
1- نگه داشتن مردم در آن آفتاب سوزان و منتظر ماندن تا سر رسیدن همه زائران ( این همه آزار برای گفتن دوستی علی؟
2- تحلیل آیه تبلیغ مبنی بر حفظ جان پیامبر پس از ابلاغ (چرا جان پیامبر با گفتن دوستی علی باید به خطر بیفتد وقتی قرار نیست علی جای کسی را در حکومت و رهبری تنگ کند ؟) و اینکه اگر این فرمان به مردم ابلاغ نشود رسالت پیامبر هیچ و کأن لم یکن بوده و 23 سال رنج و سختی ایشان به هدر رفته( کدام عقل میگوید برای بیان نکردن صرفا دوستی علی ، 23 سال تلاش پیامبر صلی الله هیچ بشود؟ )
3- بیعت گرفتن از تمام حاضرین اعم از مرد و زن ( صرف دوستی، که بیعت نمیخواهد آنهم حتی از زنان به این صورتکه مولای متقیان برای یکایک حاضرین زن دستش رادرون تشت آب میگذاشت و سپس آن زن درون تشت میگذاشت) .
4- رساندن این واقعه و این پیام به آیندگان و فرزندان نسلهای بعد از طریق پدران تا قیامت ( دوستی علی به چه درد آیندگان میخورد؟ نهایت مردم همان نسل کافی بودند که دوستش بدارند و به او احترام کنند
5- توجه به خود خطبه که بارها از لفظ “امامت” و “رهبری” و “وصایت” و “جانشینی” و “خلافت” بعد از پیامبر و “نصب” از طرف خدا و “لعن و غضب خدا بر منکرانش” و “رحمت الهی بر پذیرندگان و مطیعانش” و تعابیر بیشمار دیگری که مکمل و شارح لفظ “ولی” است ، در آن استفاده شده .
6- مگر میشود به کسی امر کرد که کسی را دوست بدارد .محبت یک امر قلبی است وامر و نهی برنمیدارد !
و قرائن بیشمار دیگر که با اندیشه در این حقیقت بزرگ تاریخ ، حقانیت مولای مظلوم تاریخ را فریاد میزند .
به امید اندیشه در باورهامان و پرهیز از جانبداری برای خوشایند دیگران و خریدن خشم خدا