بشارت

 عن أَبَی عَبْدِ اللَّهِ ع: تَاسُوعَاءُ يَوْمٌ حُوصِرَ فِيهِ الْحُسَيْنُ ع وَ أَصْحَابُهُ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ بِكَرْبَلَاءَ وَ اجْتَمَعَ عَلَيْهِ خَيْلُ أَهْلِ الشَّامِ وَ أَنَاخُوا عَلَيْهِ وَ فَرِحَ ابْنُ مَرْجَانَةَ وَ عُمَرُ بْنُ سَعْدٍ بِتَوَافُرِ الْخَيْلِ وَ كَثْرَتِهَا وَ اسْتَضْعَفُوا فِيهِ الْحُسَيْنَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ أَصْحَابَهُ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ أَيْقَنُوا أَنْ لَا يَأْتِيَ الْحُسَيْنَ ع نَاصِرٌ وَ لَا يُمِدَّهُ أَهْلُ الْعِرَاقِ بِأَبِي الْمُسْتَضْعَفُ الْغَرِيبُ

امام صادق (ع): تاسوعا روزى است كه امام حسين (ع) و يارانش در كربلا محاصره شدند و اهل شام در اطراف آنان اجتماع نمودند. ابن مرجانه و ابن سعد از كثرت لشكر خود خوشحال شدند و امام حسين و ياران او را در آن روز ضعيف شمردند و يقين كردند كه براى امام حسين (ع) ياورى نخواهد آمد و اهل عراق آن حضرت را امداد نخواهند كرد. پدرم بفداى آن حسينى كه ضعيف شمرده شد و غريب بود!!

کافی، ج4، ص147

حدیث مفصل از این مجمل:

اگرچه تاسوعا روز غربت اباعبدالله الحسین (ع) است ولی برای ما روزی است که باید روی مهم ترین مسئله زندگی خودمان فکر کنیم؛ آیا من آماده نصرت امامم هستم؟ تاسوعا نشان داد اگر مردم در نصرت امامشان آماده نباشند، چگونه امام شان را به مسلخ می فرستند.

خدا در کربلا نشان داد قومی بدون آمادگی امامشان را دعوت کنند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ خدا با کسی تعارف ندارد. بدون آمادگی امامت را دعوت کنی، امامت یا گودی قتلگاه است یا بالای نیزه ها

برای اینکه دیگر امامی سرش بالای نیزه نرود
برای اینکه امامی تنش گودی قتلگاه نرود
برای اینکه امامی بدنش زیر سم ستوران نرود
برای اینکه امامی زن و بچه اش به اسارت نرود

برای اینکه دیگر امامی طفل شش ماهش جلوی چشمانش پرپر نزند خدا سال های غیبت را طول داده تا ما آماده شویم و تا ما آماده نشویم وضع تغییر نمی کند و العجل های ما بوی مردم کوفه را می دهد که در هزاران نامه هایشان می نوشتند«فَإِنَّ النَّاسَ مُنْتَظِرُونَ لَكَ لَا إِمَامَ لَهُمْ غَيْرُكَ ، فَالْعَجَلَ ، ثُمَّ الْعَجَلَ ، ثُمَّ الْعَجَلَ »(انساب الاشراف، بلاذری)

چرا شاه بیت تمام زیارت نامه ها این فراز است«وَ نُصْرَتِي لَكُمْ مُعَدَّةٌ»؟ یعنی مشکل اصلی اینجاست؟ و تو در روز تاسوعا در بین دسته های عزا با خودت زمزمه کن و مرتب بگو «من واقعا آماده نصرت امامم هستم؟»

 آمادگی روحی، آمادگی ذهنی، برای بذل جان و جاه و جیب که اباعبدالله در لحظه حرکت شرط همراهی خودش را اینگونه بیان کردند«مَنْ كَانَ بَاذِلًا فِينَا مُهْجَتَهُ وَ مُوَطِّناً عَلَى لِقَاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ فَلْيَرْحَل معنا؛ هرکس که آماده بذل کردن خون قلب اش و آماده ملاقات خداست با ما همراهی کند‏»(مثیرالاحزان،ص41)

تاسوعا روز تماشای غربت امام، در اثر عدم آمادگی مردم برای نصرت امام است.

مباد آن روزی که غربت و یأس امام زمانمان را به تماشه بنشینیم.