بشارت

قیام عاشورا سرمشق  والگوی آزادی و آزادگی برای همۀ جوامع بشر در طول تاریخ است. جملۀ معروف امام حسین علیه السلام در روز عاشورا خطاب به لشکریان دشمن که “اگر دین ندارید، آزادمرد باشید” به خوبی پیام آزادی و آزادگی را می رساند.

امام حسین علیه السلام که در واکنش به نامه های کوفیان که از بی عدالتی، خفقان و اسارت در چنگال حاکمان بی دین خسته شده و در پی آزادی بودند قیام کرد، آیا می تواند پاسخ آزادی خواخی مردم را ندهد؟ آن حضرت که بارها ظلم و جور معاویه و یزید را بیان کرده و فسق و بی عدالتی دستگاه حاکم را یادآور شده، در پی آزادی مردم از دست حکومت ظالم  وجائر بود. او مردم را به لحاظ اجتماعی و سیاسی آزاد و به لحاظ دینی و معنوی آزاده می خواست. قیام امام حسین علیه السلام علیه همۀ بدی ها و اسارت های درونی بشریت بود که نماد این اسارت های درونی و معنوی، اسارت هوای نفس و بی دینی یزید است. اگر امام بر حکومت یزید می شورید، به معنای آزاد کردن بشر از بند اسارت نفس و ظلم و جور اجتماعی بود. عاشورا در این نگاه، سمبل القای یک مفهوم بلند به کل تاریخ است و آن چیزی نیست جز آزاد بودن، آزاده زیستن و احیای آزادی و آزادگی؛ همان که بزرگترین برنامۀ انبیاء نیز است.

آزادی ترسیم شده در اهداف امام حسین علیه السلام هم شامل آزادی های مادی است و هم معنوی. نمونۀ کوچک آن در سیرۀ عملی امام حسین علیه السلام در روز عاشورا، نوع رفتار ایشان با اصحابشان است که حتی در شب عاشورا آن ها را آزاد می گذارد خیمه را ترک کنند یا بمانند؛ یعنی در روش اسلام و در منظر امام حسین علیه السلام آزادی و آزادگی یک خصلت والای بشری است که دین هم آن را تأیید، تبیین، تصویب و حفاظت می کند.

آزادی در عاشورا یعنی رشد بشر، فراتر رفتن از تمایلات طبیعی، آزاد شدن از اسارت دنیا و رسیدن به آزادی معنوی و الاهی. آزادی اجتماعی نیز در رهایی مردم از دست حکومت امویان تبلور پیدا می کند.