بشارت

یکی دگر از دلایلی که میتوان فهمید خدای متعال روی امام حسین حساب ویژه ای باز کرده که برای احدی از انبیاء و امامان معصوم علیهم السلام چنین حسابی باز نکرده است، این است که از ابتدای تکوّن حضرت امام حسین علیه السلام تا ولادت و از ولادت تا شهادت ، تمام عوالم هستی: آسمان ها، فرشتگان، زمین و دریاها همه و همه برای حضرتش گریه کردند که این جریان برای کسی پیش نیامده و نخواهد آمد. هرچند برای یحیی علیه السلام آسمان گریه کرد. در تفسیر “مجمع البیان” ذیل آیۀ ” فَما بَکَت علیهم السماءُ والأرضُ و ما کانوا مُنظَرینَ” [دخان آیه 29] مرحوم طبرسی فرمودند: “برای دو نفر (حضرت یحیی علیهم السلام و حضرت امام حسین علیه السلام) آسمان ها و فرشتگان چهل شبانه روز گریه کردند.” در همین تفسیر آمده است: “آفتاب در طلوع و غروبش تا چهل روز به حالت حمراء و سوزش بود.” [طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج9، ص99]

در بارگاه قدس که جای ملال نیست                     سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است

جنّ و ملَک بر آدمیان نوحه میکنند                       گویا عزای اشرف اولاد آدم است…

حضرت امام حسین علیه السلام در تمام کمالات و فضیلت ها حتی در عبادت برترین انسان بود. چرا کنیۀ حضرتش مُکَنّی به ابوعبدالله شده است؟ آیا این کنیه از کنیه های متعارف است؟ ظاهرا در این کنیه ویژگیی نهفته و اشاره به محور بودن آن حضرت در تمام کمالات است. ابوعبدالله یعنی پدی بندۀ خدا. پدر در خانواده نقش بزرگی دارد و باید الگو باشد. پدر، مربی و مکمل است. پدر، الگو و اصل است. حضرت امام حسین علیه السلام پدر بندگان خدایند . همه بندگان و عبادت کنندگان در رسیدن به کمالات باید از امام حسین علیه السلام درس بیاموزند.