غدیر، آیه یأس کافران
پیامبر صلی الله و علیه و آله روز غدیر در گوش کافران آیه یأس خواند
قوت و شوکت روز افزون اسلام کفار را از همه راهها ( تطمیع، تهدید، تضعیف، سنگ اندازی ، ترور و…) مایوس ساخت و آخرین امید شان براى محو دین اسلام، به مرگ پیامبر (ص) بسته شده بود. چراکه آنها مىپنداشتند دعوت دینى هم یک قسم سلطنت و پادشاهى است، که در لباس نبوت و دعوت و رسالت عرضه شده است، پس اگر او بمیرد یا کشته شود چون فرزند ذکورى که جاى او را بگیرد و دعوتش را ادامه دهد ندارد در نتیجه با مرگ او دین او نیز خواهد مرد؛ اثرش منقطع، و یادش و نامش از دلها مىرود، همانطور که وضع همه سلاطین و جباران چنین بوده است.
یأسی که در آیه آمده به همین عامل برمیگردد که خداى سبحان براى این دین کسى را نصب کند، که قائم مقام رسول خدا (ص) باشد، و در حفظ دین و تدبیر امر آن و ارشاد امت متدین کار خود آن جناب را انجام دهد، به نحوى که جایی براى آرزوى شوم کفار باقى نماند، و کفار براى همیشه از ضربه زدن به اسلام مایوس شوند.
وقتی یک قیام به حامل شخصی تبدیل به قیام به حامل نوعی شد، آن دین به حد کمال مىرسد، و از حالت حدوث به حالت بقاء متحول گشته، نعمت این دین تمام مىشود، و این بعید نیست، که جمله” حَتَّى یَأْتِیَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ” تا خدا امر خود بیاورد در آیه زیر اشاره به همین معنا باشد، توجه بفرمائید:” وَدَّ کَثِیرٌ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ لَوْ یَرُدُّونَکُمْ مِنْ بَعْدِ إِیمانِکُمْ کُفَّاراً حَسَداً مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِهِمْ، مِنْ بَعْدِ ما تَبَیَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ، فَاعْفُوا وَ اصْفَحُوا حَتَّى یَأْتِیَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ، إِنَّ اللَّهَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (بقره/109) [بسیارى از اهل کتاب- پس از اینکه حق برایشان آشکار شد- از روى حسدى که در وجودشان بود، آرزو مىکردند که شما را، بعد از ایمانتان، کافر گردانند. پس عفو کنید و درگذرید، تا خدا فرمان خویش را بیاورد، که خدا بر هر کارى تواناست ]
منبع: ترجمه تفسیر المیزان، ج5، صص4-283
این بیان مؤید روایاتیست که مىگوید آیه شریفه مورد بحث در روز غدیر خم (روز هیجدهم ذى الحجه سال دهم هجرت) در مورد ولایت على (ع) نازل شد و روایات اهل سنت را که قائل اند در روز عرفه و برای بیان احکام حلال و حرام ، بر پیامبر نازل شد، رد میکند.
